Traktuję ten serial jako guilty pleasure, ale faktycznie mocno trashowe to jest.
Strasznie dużo schematów, a gdybyśmy queerowe postaci zamienili na heteronormatywne to mielibyśmy typową komedię romantyczną z 90s. Główny bohater czasem rozbawia, ale generalnie jest tak przerysowany, że momentami liczysz, że to sarkazm scenarzystów, ale jednak chyba nie :P
Są momenty przestoju akcji i przez parę odcinków niewiele się dzieje. W sumie fabuła cały czas się zapętla, jak dla mnie serial mógłby się skończyć już w 3 odcinku. Firma upada, wymyślają coś i się udaje, potem znowu firma upada, potem znowu coś wymyślają i znowu się udaje. Przez cały sezon głównym tematem jest ratowanie tej firmy, a na koniec jakby scenarzyści o tym wątku zapomnieli i już wszystko jest ok.
Miłosne perypetie Marco mrożą i szkoda mi już tego biednego kolegi z pracy, który ciągle próbuje. Akcja ze Parker spotyka się ze swoim bliźniakiem jest totalnie od czapy, bo cały serial nie był utrzymany w takim absurdalnym tonie, więc skąd nagle coś takiego? niewiadomo jak na to zareagować.

Najgorszy jak dla mnie jest wątek Venetii z tą drugą (nie pamiętam imienia), która jest w serialu ukazana jako ta "normalna emocjonalnie" a tak naprawdę ma cały czas jakiś problem i jej ciągłe analizowanie każdego słowa Venetii ociera się o toksyczność.

Na koniec jeszcze dodam, że mocno mnie irytuje netflixowe propagowanie narkotyków. O ile są one jakimś elementem lgbtq+ to jednak tak jednoznaczne pokazywanie narkotyków, szczególnie w serialach dla młodszej publiczności wydaje mi się lekko nieodpowiedzialne społecznie.